Postanowiłem dość ogólnikowo przedstawić Wam regiony NRW. Jest to garść praktycznych informacji, która mam nadzieję będzie dla Was przydatna podczas planowania podróży oraz zgłębiania informacji na temat naszego Landu. Obiecuję, że kolejny wpis będzie dotyczył już jednego, konkretnego miejsca, tak jak to miało miejsce dotychczas. Tymczasem odsyłam Was do dalszej części wpisu i życzę miłej lektury.  

Dolna Nadrenia
Niederrhein to w większości obszar nizinny na północ od Kolonii, gdzie przepiękne okolice Renu tracą na swojej malowniczości. Tereny te, nie są uprzemysłowione do tego stopnia jak obszar na północ od Düsseldorfu, który stanowi granicę najbardziej uprzemysłowionego regionu świata, Zagłębia Ruhry. Na pograniczu regionu od strony zachodniej leży Duisburg oraz Essen, zaś na przeciwnym brzegu Renu - Krefeld i Mönchengladbach. Ziemie położone najdalej na północ przypominają już krajobraz pobliskiej Holandii. Nie ma tutaj dużych aglomeracji, jedynie kilka zabytkowych miasteczek, takich jak Xanten, Kleve czy Kalkar.

Eifel
W południowo-zachodniej części Nadrenii Północnej przeważa głównie krajobraz wyżynny. Większą część tego obszaru obejmuje Eifel, pasmo Reńskich Gór Łupkowych, przedłużenie belgijskich Ardenów. Na wschodnim brzegu Renu wznoszą się imponujące zbocza Siedmiogórza (Siebengebrige). Im bardziej przemieszczamy się w kierunku Bonn, tym bardziej równinna staje się okolica Renu. Rozpoczyna się tam olbrzymi ciąg miejski, którego zakończeniem jest Dortmund. Urozmaiceniem krajobrazu jest płynąca głęboką doliną rzeka Ruhr. Szata roślinna tego regionu jest bardzo zróżnicowana. Obok żurawiny i wełnianki występuje tu też janowiec i żarnowiec. Hohes Venn posiada niewiele bogactw naturalnych, przez co nie powstały tu większe ośrodki miejskie. W XIX w. odnotowano tutaj masową emigrację, głównie do Stanów Zjednoczonych. Obecnie podstawę gospodarczą regionu stanowi turystyka i wszelkie formy aktywnego wypoczynku (narciarstwo, piesze wędrówki, wędkarstwo i żeglarstwo). Nie sposób nie wspomnieć tutaj o głównej atrakcji tego regionu, jaką jest oczywiście pradawny Akwizgran (Aachen). 

Siedmiogórze
Na wschodnim brzegu Renu, blisko granicy z Nadrenią-Palatynatem rozciąga się jeden z najpiękniejszych i najbardziej spopularyzowanych przez literaturę górskich obszarów w Niemczech – Siedmiogórze. Pewna legenda głosi, że Siedmiogórze utworzone zostało przez siedmiu olbrzymów, którzy czyścili swoje łopaty ubrudzone ziemią. Podobno waśnie tutaj rozegrała się najsłynniejsza z bajek Braci Grimm – Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków. Wydawać by się mogło, że wznosi się tutaj tylko siedem przytoczonych wcześniej wierzchołków - nic bardziej mylnego. Wszystkich szczytów jest tutaj aż trzydzieści. Stanowią one pasmo wygasłych wulkanów. Z Bonn widać tylko sześć wzniesień, siódme, które w sumie nadało nazwę górom, oddalone jest nieco bardziej na północ. Najbardziej znane szczyty to: Drachenfels (321 m), Wolkenburg (325 m) i Lohrberg (435 m) zbudowane z trachitu. Bazaltowe wzniesienia to Petersberg (331 m), Nonnenstromberg (336 m) i Grosser Óberg (461 m) oraz powstały z dolerytu Ldwenburg (445 m). Eksploatacja tych gór trwała przez całe wieki. Dostarczyły one materiału budulcowego na wzniesienie dużej ilości wielkich nadreńskich gmachów, w tym m.in. katedry kolońskiej. Działalność gospodarcza ustała w 1889 r., kiedy Siebengebirge mianowano pierwszym niemieckim parkiem narodowym. Należy nadmienić, że góry te pokryte są gęstym, nietrzebionym lasem, co bardzo ogranicza widoczność i nie do końca przypomina obraz górski z naszej wyobraźni. 

Bergisches Land
Pokryte bujną zielenią tereny na prawym brzegu Renu, rozciągające się na wschód i na północ od Kolonii. Niegdyś obszar ten tworzył Wielkie Księstwo Bergu. Sielski krajobraz, który zachował się częściowo w granicach rezerwatu przyrody, zmieniał się stopniowo w XIX w. wraz z powstawaniem szeregu posępnych, szarych miasteczek. Otwierane w nich manufaktury stały się zalążkiem przemysłowej potęgi Niemiec.

Zagłębie Ruhry
Ruhrgebiet jest chyba wszystkim bardzo dobrze znane. To najbardziej uprzemysłowiony rejonem w całej Europie. Obszar tej zwartej zabudowy rozciąga się na przestrzeni 65 km ze wschodu na zachód i 30 km z północy na południe. Środkiem biegnie dawna granica Nadrenii Północnej i Westfalii. Nazwa regionu wywodzi się od rzeki Ruhr, która płynie przez ten teren i uchodzi do Renu w okolicach Duisburga. Nadzwyczajny rozkwit tego regionu spowodowany był niezwykle bogatym złożom mineralnym położonym bardzo często tuż pod powierzchnią ziemi. Trudno jest tutaj powiedzieć, gdzie jedna miejscowość się kończy, a druga zaczyna. Dodatkowo, dla ułatwienia nam wszystkie miasta są do siebie bardzo podobne. Myślę, że można doszukiwać się tutaj podobieństwa z naszą konurbacją górnośląską. Wbrew pozorom ten przemysłowy region posiada wiele atrakcji turystycznych. Ogólnoświatowa tendencja do ograniczania rozmiarów tradycyjnych gałęzi przemysłu doprowadziła również do ogromnej poprawy w krajobrazie Zagłębia Ruhry. Zaledwie garstka kopalń i fabryk dewastujących dawniej otoczenie przetrwała do obecnej chwili; zbędne zakłady zostały usunięte, a zajmowane przez nie tereny w wielu wypadkach zamieniono na parki np. Landschaftspark w Duisburgu.

Münsterland
Jest to nazwa dużej części Westfalii, rozciągającej się pomiędzy Renem i Lasem Teutoburskim, z uwagi na ukształtowanie terenu zwana też przez geografów Niziną Westfalską. Od północy graniczy z Holandią i Dolną Saksonią, od południa z Zagłębiem Ruhry. Występujące tutaj żyzne gleby umożliwiają intensywną produkcję rolniczą. Kraina ta, z wyjątkiem stolicy, posiada w przeważającej mierze wiejski charakter i pozbawiona jest większych miast. Równinny krajobraz Münsterlandu sprawia dość monotonne wrażenie. Wizytówką regionu stanowi ponad pięćdziesiąt historycznych zaników, z powodzeniem konkurujących z francuskimi zamkami nad Loarą. Zamki Münsterlandu zwane są Wasserburgen, czyli „zamki na wodzie", ponieważ każdy z nich otoczony jest fosą. Należy zwrócić jednak uwagę, że nie wszystkie zamki dostępne są dla turystów, gdyż są własnością prywatną arystokratycznych rodzin.

Sauerland
Rozległy obszar we wschodniej Westfalii, rozciągający się od granicy Zagłębia Ruhry po Dolną Saksonię. Dosłownie tłumaczenie nazwy znaczy tyle, co „kwaśny kraj", chociaż nie wiadomo dokładnie, od czego się ona wywodzi. Ten wyżynny, wiejski region o “tysiącu” gór, służy obecnie jako teren wypoczynkowy dla milionów ludzi zamieszkałych w pobliskich miastach Zagłębia Ruhry. Wytyczono tutaj ponad 12 tysięcy kilometrów oznakowanych szlaków turystycznych oraz cztery rozległe rezerwaty przyrody (w całości lub w sporej części w granicach regionu). Poprzecinana rzekami i sztucznymi jeziorami kraina stanowi raj dla zapalonych wędkarzy. Region to również centrum aktywnego wypoczynku z możliwością uprawiania sportów wodnych (surfing, kajakarstwo, żeglarstwo). Duża część krainy posiada zaskakująco bliski alpejskiemu charakter, zwłaszcza rejony wysunięte daleko na północ. Fani białego szaleństwa w okresie zimowym, nie będą mogli tutaj narzekać na nudę. Nie ma w tym rejonie wielkich miast, jest jednak sporo ośrodków przemysłowych średniej wielkości. Głównym produktem regionu jest piwo, a jego najistotniejszym składnikiem miękka woda z lokalnych źródeł. Wielu piwoszy uważa piwo z Sauerlandu za dużo lepsze od doskonałego dortmundzkiego. Niemcy zatrzymali Sauerland typowo dla turystyki krajowej.

Siegerland
Ciągnące się ze wschodu na zachód pasmo Gór Rothaar oddziela leżący na północy Sauerland od Siegerlandu, położonego na południu. Region ten stanowi oryginalne połączenie wysoko uprzemysłowionej doliny i terenów wypoczynkowych, jeszcze bardziej zazdrośnie strzeżonych przez Niemców niż rejony Sauerlandu. Jest krainą górzystą, przeciętą rzeką Sieg, płynącą na zachód i uchodzącą do Renu powyżej Bonn.

Wpis został przygotowany w oparciu o przewodniki wydawnictwa Pascal

Pod względem zajmowanego obszaru terytorialnego NRW znajduje się "dopiero" na czwartym miejscu pośród wszystkich krajów związkowych Niemiec (Landów). Pierwszym miejscem może poszczycić się w kategorii największej ilości mieszkańców, których liczba sięga tutaj blisko 18 milionów (ok. 22% całej ludności Niemiec).

Genezy nazwy należy szukać w dalekiej historii. Musimy przenieść się do czasów prowincji Franków - Północnej Nadrenii oraz wchodzącej w skład Saksonii - Westfalii. Ogromne znaczenie podziału regionów miał też proces rozwoju gospodarczego w XIX w., lecz po II wojnie światowej podjęto decyzję o zachowaniu ekonomicznej integralności Zagłębie Ruhry i oficjalnym połączeniu obu prowincji.

Spośród 38 niemieckich miast, w których wysokość populacji prze­kracza 200 tys. mieszkańców, aż 16 leży właśnie na terenie NRW (10 w Nadrenii, 6 w Westfalii). Miasta te nierzadko przenikają się wzajemnie, tworząc dzięki temu ogromne aglomeracje. Te skupiska ludności rozciągają się, aż do południowej granicy z Nadrenią-Palatynatem. Oprócz miast kolosów Zagłębie Ruhry składa się również z szeregu pomniejszych miast i miasteczek, dzięki czemu zyskuje sobie miano najbardziej zaludnionej krainy w Europie.

Najsłynniejszym ośrodkiem jest oczywiście wszystkim dobrze znana Kolonia. Przez wiele wieków rządzące się własnymi prawami niezależne państewko, cieszące się bo­gatą tradycją, niegdyś jedno z najpotężniejszych, jak nie najpotężniejsze miasto Niemiec. Ciekawą przeszłość oraz historię posiada tak­że Akwizgran (Aachen) - dawna stolica Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Miastem, którego nie można pozostawić bez uwagi, jest Munster. Stałby się pewnie stolicą Westfalii, gdyby tylko utrzymano pierwotny podział. Siedziba rządu kraju związkowego mieści się w kosmopolitycznym Dusseldorfie. Wśród mieszkańców landu, jak i licznych przybyszów miasto to wywołuje miesza­ne uczucia. Położone w południowej części regionu Bonn, przez czterdzieści lat było stolicą Zachodnich Niemiec. Na chwilę obecną nadal pełni funkcję tymczasowej siedziby rządu federalnego. Ten przypadkowy wybór z 1949 roku wciąż pozostaje przedmiotem sporów oraz krytyki.

Wbrew temu, co napisane było wcześniej, NRW to nie tylko przemysł ciężki. Północna Nadrenia-Westfalia posiada bardzo dużo krajobrazowych terenów wiejskich. Rolnictwo i leśnictwo to liczące się tutaj dziedziny krajowej gospodarki. Malownicze okolice Eifel w Nadrenii czy Sauerland, Siegerland i Las Teutoburski w Westfalii stanowią wśród samych Niem­ców popularne miejsca wypoczynku. Urokliwe małe miasteczka: Monschau, Bad Münstereifel, Soest i Lemgo, a zwłaszcza Brühl i Xanten przyciągają setki turystów. NRW to podobno najbardziej rozwinięty region pod względem turystyczny w całych Niemczech, dlatego też śledźcie na bieżąco bloga, aby mieć aktualny wgląd na wszystkie prezentowane miejsca.

Cechą charakterystyczną architektury tego regionu jest jej zachowawczość. Nowe style przyjmowały się tutaj z trudem i rozwijały bardzo powoli. Nowinki architektoniczne nie robiły zbyt­niego wrażenia na statecznych Nadreńczykach i Westfalczykach, stąd obecność wspaniałych romańskich zabytków niemających równych sobie w Europie. Mocno zako­rzenił się tutaj również gotyk, czego nie można już powiedzieć o epoce renesansu. Z kolei pełne chłodnego dostojeństwa rzymskie wzorce kształtowały tutejsze gusty w czasach baro­ku, który pozostawił tu po sobie budowle jakże odmienne od bujnych, fantastyczny form kojarzonych zazwyczaj z tym stylem.

Widok od strony Ratusza / Foto: Frank Vincentz

Miasteczko położone jest 25 km na południowy wschód od Hagen. Altena jest uważana za najpiękniejsze miasto Sauerlandu, za sprawą wspaniałego położenia głęboko w dolinie. Wysoko ponad nią wznosi się masywny Burg, jeden z największych średniowiecznych zamków niemieckich. Jego budowę rozpoczęto w XII w., a następnie kontynuowano z przerwami aż do XIV w. Potężny mur i aż trzy bramy strzegą baszty wewnętrznej. Cały kompleks uległ w ciągu dziejów poważnym zniszczeniom. Powstawały plany odbudowania go w elektycznym guście romantyzmu, lecz na szczęście nigdy ich nie zrealizowano. Obecny stan zabytku jest wynikiem gruntownej restauracji na początku ubiegłego stulecia z zachowaniem autentycznych proporcji. W roku 1909 nauczyciel Richard Schirrman, pracujący w miejskiej szkole, założył na zamku pierwsze na świecie stałe schronisko młodzieżowe. Rozumiejąc konieczność zapewnienia taniego zakwaterowania młodym podróżnikom Schirrman wybrał Altenę na bazę wycieczkową, zapewne z uwagi na jej położenie w popularnym regionie turystycznym. Z biegiem lat w całych Niemczech powstały setki schronisk młodzieżowych, dziś już na dobre zakorzenionych w życiu kraju. Imieniem Schirrmana nazwano mnóstwo ulic, zazwyczaj prowadzących do lokalnych schronisk. Niemieckim zwyczajem pierwotne schronisko zamieniono na muzeum, jedno z kilku jakie znajdują się na zamku. Kilka zamkowych sal odnowiono w dawnym stylu i pięknie umeblowano.

Postanowiłem przedstawić Wam najciekawsze pomieszczenia/komnaty tego zamku, tak abyście wiedzieli czego spodziewać się podczas wycieczki do tego miejsca. Chcecie wiedzieć, jak kiedyś żyli rycerze oraz szlachta? Co jedli, jak polowali, czym walczyli i jak spędzali wolny czas? Odpowiedź na te oraz inne pytanie znajdziecie właśnie podczas wyprawy do tego miejsca. 

Naszą wycieczkę rozpoczynamy od zwiedzania pomieszczenia komandorskiego, w którym poszerzymy swoją wiedzę z zakresu geologicznego, jak i archeologicznego tego regionu. Schronisko młodzieżowe to kolejny bardzo ważny punkt tej wyprawy, o którym pisałem już chwilę wcześniej. Znajdują się tutaj m.in. masywne meble na styl starowestfalski. Największe wrażenie robi pokój sypialniany, w którym znajdują masywne "prycze". Nie wyobrażam sobie, jak można było tutaj odpocząć czy się wyspać. Komnata nazywana Długi korytarzem swoim wystrojem oraz ekspozycją przenosi nas do czasów turniejów rycerskich. Oprócz elementów militarnych znajdziemy tu także instrumenty muzyczne, których melodie były nieodłączną częścią podczas zmagań rycerskich. W Pulverturm zajdziemy elementy "meta plastyki" oraz rzemiosła z hrabstwa Marka tj. broń, kotły, podkowy itp. Kolejny punkt zwiedzania to Piwnica Neuer Palas, która kryje w sobie tajniki wytopu żelaza na przestrzeni stuleci. Osoby poszukujące tutaj duchowego uniesienia powinny je odnaleźć w kaplicy zamkowej, typowej sali sakralnej. Zdobią ją retabula z Antwerpii i Kolonii oraz pełna wdzięku XV-wieczna Madonna z Dzieciątkiem, wykonana z piaskowca pochodzącego z Bambergu. Jako ciekawostkę należy nadmienić możliwość zawarcia tutaj sakramentu małżeństwa czy też chrztu. Wycieczkę po zamku kończy wizyta w lochach, znajdujących się w piwnicy budynku kaplicy. Do tego wilgotnego pomieszczenia prowadzą bardzo strome schody. Pomieszczenie służyło kiedyś nie tylko jako loch czy więzienie, było też miejscem "rozrywki" (czyt. tortur).

Szczegółowy opis (w języku niemieckim) wraz z fotogalerią znajdziecie na tej stronie:
 www.maerkischer-kreis.de/kultur-freizeit/burg-altena/daueraustellungen/index.php

Godziny otwarcia:

Cena biletu:

Adres: Muzea Burg Altena, Fritz-Thomée Droga 80, 58762 Altena

www: www.freunde-der-burg-altena.de

Galeria

(www.irrland.de)

Przeglądanie statystyk to bardzo fajna sprawa, o czym miałem okazję się już wiele razy przekonać. Wiedza zdobyta dzięki takiemu systemowi uświadomiła mnie, że bardzo wielu czytelników korzysta z mobilnej wersji bloga. Postanowiłem więc, że kolejny wpis będzie skierowany w szczególności dla Was, użytkowników telefonów komórkowych oraz tabletów. Postanowiłem przedstawić Wam ciekawe aplikacje mobilne, które mogą przydać się podczas wypraw w nieznane. Celowo nie chciałem szczegółowo wdawać się w szczegółowe testowanie oraz obszerne opisywanie aplikacji. Z jednej strony trwałoby to sporo czasu, a z drugiej nie wiem, z jak dużym zainteresowaniem spotka się ten wpis. Nie wykluczam, że w przyszłości nie zgłębię przekazu informacji na temat tych programów... wszystko zależy od Was. Na chwilę obecną, najlepiej, jeśli sami pobierzecie programy oraz sprawdzicie, czy Wam odpowiadają. Kolejność przedstawienia programów jest alfabetyczna, dlatego też polecam przeczytać całość, a następnie przejść do Sklepu Google i pobrać te najbardziej dla siebie odpowiednie "apki".